Ақтөбелік Әлия Сағындықова мен Руслан Әбдірахмановтың ерекше махаббат оқиғасы

Адамдардың дос болып, бір-бірін сүюі үшін үлкен себеп керек жоқ. Жай ғана достықтан басталған кейбір оқиғалар берік отбасының шырағына айналып жатады. Оған бүгінгі ерекше кейіпкерлер дәлел. Ол ақтөбелік Әлия Сағындықова мен Руслан Әбдірахманов. Елімізде сал ауруымен аурыратын жандардың саны көп. Көбісінің өмірі төрт қабырғада өтеді. Олар отбасы туралы айтуға емес, армандауға да қорқады. Ал, біздің кейіпкерлер бақытты жандар қатарында. «Әлияға туған кезінен сал диагнозы берілді. Басынан қиын жағдайға тап болды. Өздігінен жүре алмай, жел болса да құлап жүрді. Қалай өскенін байқамай қалдық. Әрине, бой етіп отбасын құрамын дегенде бәріміз сенбедік те, қарсы да болдық. Өйткені еркектің бабын табу оңай емес. Өзінің денсаулығы белгілі. Алайда, жастар айтқанын қайтпады. Күйеу бала өзі той жасап, бәрін өзі көтерді. Екеуі бақытты, орталарында реніш жоқ», - дейді апасы Қанзия. «Бала кезімнен төсек тартып жаттым. Тамақ іше алмайтынмын. Өсе келе анам ауру туралы айтты. Дәрігерге көп бардық. 6 жасымда жүре бастадым. Сүйегім қатайып, өзім тамақ ішіп, сабақ оқи бастағанда достарым да пайда болды. Жолдасыммен интернетте таныстым. Басында дос болдық, мен аса мән бермедім. Ол маған үйленуге ұсыныс жасайды деп ойлаған жоқпын. Отбасым да қарсы болды. Себебі, менің денсаулығымнан қорықты. Туыстарым көнбеген соң, Руслан мені алып қашты. Біраз ренжісе де, балалы болған соң кешірді. Екеуіміздің дүние-мүлкіміз болған жоқ. Бәрін жаңадан бастадық. Көп уақытқа дейін анам күйеуім мені тастап кетеді деп ойлады. Алайда, отбасын құрып, балалы болып отырмыз», - дейді Әлия. «Әлия екеуміз пәтер жалдып отбасын құрдық. Балалы болған соң пәтерімізді кеңейтсек дейміз. Үй алу үшін кезекте тұрмыз. Екеуінің өмірі менің мойнымда. Болашақта Әлияны емдеткім келеді» , - дейді Руслан.